Σαββατόβραδο

" Άραγε να `σαι συ 
η στέγη στην άκρη του κόσμου
γιατί όταν βρέχει
-και βρέχει συχνά-
γεμίζει μάτια ορφανά η νύχτα
σωρός τα θρύψαλα
τρύγος λεμόνια ομιλητικά "

Λυπήθηκα
που μου `σβησε χαράματα η βροχή
το τελευταίο μου τσιγάρο
κι όχι δεν ήσουνα εσύ που στέγνωνες τα χείλη
μήτε η μπαλάντα σου που τρέκλιζε χρόνο
μόνο που της ελπίδας τα περίπτερα
είναι κατάκλειστα αυτές τις ώρες

κοιτάω τη μέρα
Σαββατόβραδο
ήσυχα πίσω θα γυρίσω
να ανάψω μια φωτιά
γιατί η καρδιά μου τους παλμούς
στο κρύο τους κατέβασε
κι απόψε εγώ δεν είμαι εγώ και πώς
θα κοιμηθώ στο ίδιο το πλευρό με έναν ξένο
εγώ δεν είμαι εγώ απόψε
τι όνομα να δώσω στον ξένο

μαζεύομαι στη γωνιά
αγκαλιάζω τα γόνατα σφιχτά σε σφίγγω
το λιγοστό φως σε ψάχνει
λες τόσην ώρα δε διάβαζε
στις κίτρινες γραμμές κανείς δεν ξέρει
μίλα λοιπόν
θα ακούσω όλη τη σιωπή δυνάμωσε τη ένταση
πες για την καταδίκη

για μια ληστεία κραύγασε ο λυγμός
και μακριά μακριά το ρολόι νυχτός
χτύπησε στην ώρα του ακριβώς
τρις Ευρυδίκη

"Με τον τρόπο παλιού δωματίου"
Σωκράτης Ξένος