Ουδέτερη αναμονή
και των μετάλλων οι ραβδώσεις
μάρμαρο
πέτρα
ό,τι χώμα
αποπνέει τόσο αίσθημα
σκόνη φθοράς ανθρώπων
ανήλιο τρέφει φως
τσούζοντας τα τυφλά του μάτια
στον ήλιο
θα λειαίνω τις ακμές μου
θ` ασπρίζω επιμελώς
πάντα ήξερες να εισχωρείς
σε μέρη αφύλακτα