Δεν έχω

Δεν έχω τίποτα να σας κοινοποιήσω

μόνο που βρέχει πάλι

τρέχει αίμα στις γούρνες του ήλιου

στριγκιά ουρανός χαράματα άνοιξε

μια τρύπα ως το βάθος του λόγου

κι η ζωή μας δαγκώνει άσχημα την ουρά της

Βρέχει πάλι

μες στη μέση του φόβου

ένα παιδί σκούζει το μέλλον

κι η μάνα του με την πιο γάλα φωνή

ανοίγει τον καιρό το γυρίσει πίσω στη μήτρα

βρέχει πάλι

συμβούλια υπογραφές κι άπαρτες αποφάσεις

μπορεί και σαμπάνια δοξαστική

εις υγείαν της γης που τρεκλίζει

βρέχει πάλι
το γυμνό φανελάκι του έτους σχισμένο στα τρία
στα τέσσερα στα κονδύλια

κι η θάλασσα ίδια με το μαύρο φουστάνι

βρέχει πάλι

καλέστε το άδειο μεγάλο καράβι  

που σηκώνει τη νύχτα πανιά

μεσόγεια πορεία

για μιαν Kαρχηδόνα χαμένη

© Socrates Xenos