Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

”Φοίβη”




Την τελευταία φορά σε έντυσα απόγεµα
Κι όπως φεύγοντας 
βάιζε ένας φόβος τη γη την καρδιά σου 
σε ονοµάτιζα Φοίβη
Μα πού σε έστελνα βλέµµα αλώσιµο
σε ποιον νύκτιο σαράφη
πού κορίτσι των ξένων Αυγούστων
που ο άγγελος
έλειπε απ’ τα παραπέτα των γεφυριών

Ως την άκρη της λήθης ήρθα µε µιαν Κυριακή
Δεν ήσουν
κι επιστρέψαµε δίχως φλούδα κόσµου
στα ανυπότακτα πλήκτρα