Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017




Αρπάχτηκα απάνω σου γιατί ήσουνα καράβι
τα λυπημένα μου  ποιήματα μισούσα  τα περίτεχνα
μες στα κεφάλαια πνιγμένος της γραφής
στων παραγράφων τις αποτυχημένες πτήσεις
έχανα  πάντα αιτίες κι αφορμές δεν τα κατάφερα

μ` εμπιστοσύνη επέστρεψα τα πέντε γράμματα
στο ταπεινό το ρήμα
τι είχανε λιώσει  τα παπούτσια μου στους δρόμους
 
ήσυχα από το κερί του δειλινού  ανάβω πυρκαγιές
λύνε κι εσύ τους κόμπους για να δεθώ
στην πρύμνη σου ακολουθούσα βάρκα
κι αν πάλι
το νου μου αργήσεις να ντυθείς 
ξέρεις εσύ πού θα τον βρεις
θα ξενυχτά και θα κρυώνει στην άκρη του βοριά
Πάρ` τον μαζί κι ελάτε