Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Fragile

λάβρα φορά το μαύρο κι η χαρά του
τρυγάει δάχτυλα λυγάει τις φωνές
κι αρθρώνεται το κυβερνείο των θαυμάτων
Τι εγώ;
 στην άκρη μακριά
ανάβω κάπου κάπου στο βοριά τον αναπτήρα μου
κι όταν τελειώνει η καρδιά και τα τσιγάρα
καίω χαρτιά και μέλλοντα ποιήματα
Μα να ΄ναι αυτό
που δε σφηνώνεται στα δόντια μας
ένας  γλυκός καρπός ο κόσμος
και καθαρίζουμε παλιές σαβάνες με φωτιές;
Δε θα μιλήσω  
Fragile γυαλικά τα λεκτικά μες στα συρτάρια μου
κι εγώ ακόμα εδώ στης άψης το χορό
άμμος ψιλή χοροπηδώ
στης ερημιάς το μάγουλο...