Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

“Δυόμισι ησυχίες και μια αναρρίχηση”




Τα πράγματα γύρω
Τα στόματά τους ταΐζω
Τσιγάρο καφέ
Και μέντα τεχνητή
Τον τοίχο μπροστά με το ημερολόγιο
Διάφρακτο δρομολόγιο 
Που δε μπορεί
Να με εμποδίσει διέλευση
Τζάμι
Κι έτυχε απέναντι
Να ψιχαλίζει ένα βάρος εργάτες
Ξυπνάνε χαράματα
Όχι
Δε διαμαρτυρήθηκαν ακόμα
Τ’ άλογα δάχτυλά μου
Ποδοβολητό του νου
Κι άνθρωπος γύρω
Καρέκλα κρεβάτι υπνοβάτης
Που ’χεις φύγει και συ
Επιρρεπής των διώξεων απουσιών
Είχες πυρετό απόψε
Έκαιγες στο τηλέφωνο
Κι όσο σε άκουγα
Είχα κλειδωθεί
Καρδιά του οβάλ ρολογιού
Που με μετρούσε
Δυο και μισή ησυχίες της νύχτας
Κι ο κισσός να ανηφορίζει στο σπίτι

Θα το βγάλω στην κουζίνα

© Socrates Xenos

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2013

Δεν έχω



Δεν έχω τίποτα να σας κοινοποιήσω
μόνο που βρέχει πάλι
τρέχει αίμα στις γούρνες του ήλιου
στριγκιά ουρανός χαράματα άνοιξε
μια τρύπα ως το βάθος του λόγου
κι η ζωή μας δαγκώνει άσχημα την ουρά της
Βρέχει πάλι
μες στη μέση του φόβου
ένα παιδί σκούζει το μέλλον
κι η μάνα του με την πιο γάλα φωνή
ανοίγει τον καιρό το γυρίσει πίσω στη μήτρα
βρέχει πάλι
συμβούλια υπογραφές κι άπαρτες αποφάσεις
μπορεί και σαμπάνια δοξαστική
εις υγείαν της γης που τρεκλίζει
βρέχει πάλι
το γυμνό φανελάκι του έτους σχισμένο στα τρία
στα τέσσερα στα κονδύλια
κι η θάλασσα ίδια με το μαύρο φουστάνι

βρέχει πάλι
καλέστε το άδειο μεγάλο καράβι  
που σηκώνει τη νύχτα πανιά
μεσόγεια πορεία
για μιαν Kαρχηδόνα χαμένη


© Socrates Xenos

Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2013

Γιατί

Γιατί θαρρείς που  τραγουδώ
Χτυπάνε μέσα μου φόρα γλυκά πουλιά
και με τρελαίνουν ράμφος
Γιατί θαρρείς που κλαίω
Βλέπω στο ύπνο μου είσαι γυαλί 

φουρτούνα θάλασσα
και κόπτομαι αντίσταση αρμυρό ακρωτήρι
Μη μου προσάπτεις το όνομα της άμμου
μακριά από μένα η σοφία των αιώνων
μακριά από μένα κι η φοβία των τριβών
εγώ για λίγα χρόνια ήρθα εδώ
για να κρατώ το ποινολόγιο βράχων
και από θύμα ξέρω αλώβητο
κι από ταχύρρυθμα μαθήματα φτερών
κι από τον άνεμο δεν έκλεψα ούτε ένα μυστικό
μιαν πτήση μόνο ειδικεύτηκα αγάπης
Κι εσύ που ξέρεις
να ανασηκώνεις της άνοιξης τις πέτρες τρυφερά
μην πληγωθούν οι μυρμηγκοφωλιές
πέρασαν κιόλας τρεις χειμώνες
κι έχεις μια ζωή να φανείς

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Hermann Hesse - " Im Nebel "



Seltsam, im Nebel zu wandern!
Einsam ist jeder Busch und Stein,
Kein Baum sieht den anderen,
Jeder ist allein.

Voll von Freunden war mir die Welt,
Als noch mein Leben licht war;
Nun, da der Nebel fällt,
Ist keiner mehr sichtbar.

Wahrlich, keiner ist weise,
Der nicht das Dunkel kennt,
Das unentrinnbar und leise
Von allem ihn trennt.

Seltsam, im Nebel zu wandern!
Leben ist Einsamsein.
Kein Mensch kennt den andern,
Jeder ist allein.

*

Στην ομίχλη


Παράξενο να περπατάς στην ομίχλη
μοναχικός ο κάθε θάμνος η κάθε πέτρα
κανένα δέντρο δε βλέπει τ΄ άλλο
το καθένα είναι μόνο

όσο ακόμα στη ζωή μου υπήρχε φως
ο κόσμος ήταν γεμάτος φίλους
τώρα που πέφτει η ομίχλη
δε φαίνεται κανείς πια

στ΄ αλήθεια δεν χρειάζεται να είσαι σοφός
για να ξέρεις
πως το σκοτάδι ήσυχα κι αναπόφευκτα
μας χωρίζει από όλα

είναι παράξενο να περπατάς στην ομίχλη
η ζωή είναι μοναξιά
κανένας δε γνωρίζει τον άλλο
καθένας είναι μόνος


(απόδοση: Σωκράτης Ξένος)


Ο Herman Hesse γεννήθηκε το 1877 στο Galw, μια μικρή πόλη του Μέλανα Δρυμού. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1899 με την ποιητική συλλογή “Τα ρομαντικά τραγούδια” και τη συλλογή πεζών “Μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα”. Ακολούθησαν πολυάριθμα έργα, που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους δημοφιλέστερους συγγραφείς του 20ού αιώνα: "Πήτερ Κάμεντσιντ" (1904), "Κάτω από τον τροχό" (1906), "Γερτρούδη" (1910), "Ντέμιαν" (1914), "Σιντάρτα" (1927), "Ο λύκος της στέπας" (1927), "Νάρκισσος και Χρυσόστομος" (1930), "Ταξίδι στην Ανατολή" (1932) κ.ά. Υπήρξε ιδρυτής του περιοδικού Vinos Voco, μέλος της Πρωσικής Ακαδημίας, επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου της Βέρνης και τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων με το βραβείο Νόμπελ το 1946, και με το βραβείο Ειρήνης των Γερμανών βιβλιοπωλών το 1955. Πέθανε το 1962.

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

" κλίση απογοήτευσης "


Παράφορο ονειρεύτηκα 
κυκλάμινο
να ανασαίνει στη άκρη του νοτιά
σα σκέψη τρυφερή να τρέμει
ξέσκεπο στη βροχή

την άμυνά του έψαυσα με ένα φιλί
κι αυτό αχνό
βελούδο δαμασκί
μού ξετυλίγει το σπαθί
που χείλη κόβει

Ξύπνησα
και σε έψαχνα στο στόμα μου

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

Nightingale



έσκυψα στο σκοτάδι σου
στιγμή για να σε δω, μα δε σε βρήκα
άχου κοντή μου ακοή και λιγοστό μου οξυγόνο
θα κρατήσω ακέραια την ανάσα μου,
θα ασκηθώ στο βάθος σου, στα φωτεινά σου σκοτεινά
...

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013


ΕΝΑΛΙΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Με βρέχεις
εικόνα
μισός Σκοτεινός
κι ο Άλλος υπόλοιπο
με του σύννεφου την πέτρα στο χέρι
δεν ξέρω πώς να βγω
με ποια λογική ανέμου
από τούτο το παράγωνο

μου έμελλε
να ζήσω σε μιαν απόσταση χεριών
φεγγάρι μου
και αναπηδητά κάτω απ` το δέντρο της σπουδής
να `σουν τουλάχιστο σε προσιτό κλαδί
το βαρύ επιδόρπιο
με ουρανού υλικά να σκύβεις
διπλή πυρόσβεση και να συγκλίνεις
στη δική μου τη φωτιά

ματαίως
αγκίστρι
δίχτυ
ωμή παλάμη
κι ό,τι βρω άρπαγες
απ` το λαιμό να κατεβάζω το θεό μου

κι όλα  μισά
κι όλο μισά να ανοίγω λόγια
με αθάνατα λυχνάρια τι δουλειά έχω
άναψα στα τσιγάρα μου ναρκωτικά σινιάλα
και ενάλιος στο παράθυρο
σε ευτυχισμένο χάλι βαφτίζομαι
Αύγουστος




Σάββατο 24 Αυγούστου 2013

Momentaufnahme-κίτρινος τοίχος

"μελωδούσανε οι χορωδίες ντίγκα τα καθίσματα τα αρώματα πίσω απ` τ` αυτί όλα λαμπρά τα  σημαιάκια χιαστί κι εγώ σε βάθος της αίθουσας πίσω μου μια ριπή ήλιου έκαιγε το κοτλέ μου σακάκι με έσφιγγε και η γραβάτα λίγο σα να ψιλοΐδρωνα όταν είπαν για χιόνια ανθρώπινα και της ψυχής τα κρυπαγήματα άλλαξα επίπεδο αναρριχήθηκα κείνην τη νύχτα στη μέση της Ευρώπης που έβρεχε στο βορειοανατολικό παράθυρο και στα μάτια μου έβρεχε αν θυμάμαι καλά ήταν ή περίπου εννιά εκεί νυχτώνει απ` τις πέντε κι άκουγα το my mama που `στειλες χωρίς να με λυπηθείς δε ρώτησες για θάνατο και πάλι εδώ με το καρφί το φως στην πλάτη κρύος τη μια την άλλη  κάψα και τα μάτια να μην επιστρέφουν από κείνο το αλλού αλλού κι ο κόσμος σινιαρισμένος  τα φλας οι κάμερες γύρω ασφυκτικός και δεν ήμουν δεν είχα κανένα καθήκον ως παρών μα παρούσα ολόκληρη η Μάνα με τα σκοντάμματα και τα τσακίσματα της ηλικίας κι ολόκληρο το τραγούδι της στους νευρώνες μου σεγόντο να συμβαδίζω υποστηρικτικός δεν με άκουα γύρισε και με κοίταξε περίεργα μια επίτιμη κυρία κόκαλο ορθό να με αποτελειώνει η ορθοστασία και στο γραφείο φτιάξε μου κορίτσι μου έναν διπλό καφέ να στυλωθώ τα τσιγάρα μου πού είναι γαμώτο τα τσιγάρα μου μη με κοιτάς δε γελάω σήμερα δεν μπορώ κι ας φοράω τα καλά μου μεσαδώ ήταν πριν με τα νεύρα μου τα `ριξα στο συρτάρι κι αυτά κι ο αναπτήρας  που με ανάβει τσακ από την άκρη και στάχτη στάχτη με προχωράει πίσω στο μεγάλο προαύλιο κάπου εκεί που στις αργίες δε λαλεί ψυχή στις βελόνες των πεύκων ανάμεσα που συγγενεύουμε σε αιχμές κάτω οι νεκρές πάνω οι πράσινες κι οι εντός οι πιο έχιδνες αχ ρουφηξιά μου καπνέ  ανεβαίνουν αλλαγές στον κόσμο ραγδαία χώρεσέ με κρανίο μου χώρεσέ τες όλες μην κάμεις ξεσκαρταρίσματα ανθρώπων δε σηκώνει η αγάπη διαλογές κι ούτε υπάρχει αγάπη κι Αγάπη και μη ρωτάς σφαίρες είναι και σφυρίζουν θα σφυρίξουν θα προσπεράσουν μα όχι άλλη σιωπή έλα κοντά είν` ο τοίχος μαθημένος στις κλοτσιές των διαλειμμάτων βάρα βάρα δεν καταλαβαίνει αντέχει αυτός μόνο μην κλαις ακούς; μόνο μην κλαις γαμώτη μου..."

Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

όλα φτηνά του κόσμου


κι ήρθε
ο καιρός
που ξανανύχτωσε για τα καλά
κι ήρθε ο καιρός
που όλα φτηνά του κόσμου
ίδε
καταφτάνει από ουρά έως ράμφος το μαύρο πουλί
τρώει τον κόπο του κροτάφου

...

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

" καθ΄ύψος του κεριού σου
να καίγεται η μέλισσα"


"Πάσχει αιωνιότητα
στήνει αυτί για έναν
ήχο σου άρτιον επιούσιο
και η ασύρματη επικοινωνία χώμα
τόσο δε βάρυναν άλλοτε τη χώρα της χλόης
τα λόγια του

λόγια πουλιά
αντιγραφές αρχαίων τοιχογραφιών
νεκρά πετούμενα
φτερά του λόγια
δε σύναψε οριστικό συμβόλαιο ποίημα
δεν υπογράφουν εύκολα οι μάταιες 

λέξεις την απόπειρα
που έτυχε και διάδρομος σε σύνορο νερού
και καμιά θάλασσα ασφαλής
μα εσύ απ` το βάθος του απογεύματος έλα
να αναγνωστείτε με τα χαμένα λεξιλόγια ..."

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

υποτροπιάζον ηλιοτρόπιο- ναμαμανα




14 Ιουλίου
               Αναγνώστης ο Νίκος Αϊβαλής

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

κι ακόμα



τυχαίνει
καθόλου στην τύχη
να σε έχω εδώ
με όλα τα σήματα πλοήγησης
ανεβοκατεβαίνοντας υδρόγεια κύματα
παρηγορία των ουσιωδών
κι αύριο και χτες
και εργάτες στην ταβέρνα του κόσμου
που κερνάει την πληρωμή
να στέλνουμε χορτάτα παιδιά για ύπνο
κι ύστερα ζωσμένοι την ποδιά της καρδιάς
να πλένουμε τα πιάτα των λυγμών
ως το ξημέρωμα του ανθρώπου...

Τρίτη 9 Ιουλίου 2013

όπου βοριάς

"όπου βοριάς δεν κοιμάμαι
βάζω το σώμα στήριγμα
και ένα λουλούδι για χειρολαβή
πιάσου και φύγαμε για τον παράδεισο..."

«…ανάθεμά σε νυστέρι
και πόσο ρευστά ακόμα να στο πει το πλευρό της ζωής μου
πώς αίμα
θαρρείς δε μαχαιρώνονται οι χαμένοι οι ουρανοί
ξέμεινα λήθη ορθογραφίας
κολνούσα λέξεις παρασύνθετος
δεν έβγαινa νόημα
ετρόμαξα εν σειρά να αποκατασταθώ
ανάθεμά σε πρώτο άστρο
ποιος σου `πε ότι έχω πια χέρια ζεστά να σε φτάνω
μιλώντας όνειρο
ως το αδικαιολόγητο απλώνω στο όνειρο
το `να μου χέρι κρύο πόμολο
το αριστερό ακόμα μέσα στα μαλλιά σου
ο νικημένος των ανθρώπων
και τι να στείλω
ένα δάκρυ
μια χούφτα ελελίσφακο απ` του κατακαλόκαιρου τα μέρη
ή έναν επίδεσμο πληγών
δώρα αγάπης δώρα παράφορα αργημένα
που με ρωτά η ευχή
κατ` ευχήν που σ` έχω μαζί μου


σε ξεσκεπάζω
ρολόι χειρός που δείχνει
την ώρα ματωμένου φεγγαριού
την Παναγιά πίσω απ΄τα ασήμια της κλαμένη"