" Πλάτη φεύγει η αγάπη
κι αβάσταχτα αργά
με τα άγια των ερειπίων ανά χείρας
και δάκρυα ξεσκέπαστα…»
...

Τώρα ως άγνωστος αγνώστων
υποβάλλω στο χώμα μου
μια δουλεμένη πέτρα
με τη σφραγίδα αισθήσεων έξι
και χαμηλώνω
κάτω απ΄το γιατρικό κίτρινο αγριόχορτο
δεν ήρθα πουθενά
κι όσο σε ξέρω και με ξέρεις
είναι απ΄ την υπόγεια καταγωγή
που ξεσήκωσα γραπτώς
Μην ψάξεις
δεν έχω άλλα στοιχεία
Φύκο ή Στοά
μήτε σκιά καλοκαιριού
να μ΄ αποζημιώνει"