Πήγα στο Εντου
και έριξα τα μάτια μου
στην ταξιδιάρικη ακτή της λύπης
Τύποις;
Ποτέ
Κάτι, πούθε έρχεται δεν ξέρω
ανάβλυσε στο γέρασμα της
μέρας
ένα άρωμα επιτάφιου ρευστό
που έπεσε από ψηλά στα μάγουλά μου
Δεν είδα, κοίταγα αλλού
η παλάμη ξέρει
μα δεν τολμώ να τη ρωτήσω
όταν βραδιάζει σε χώρα
που μόλις βράχηκε από κλάμα εποχής