«αχ εσύ
ο δέκτης ο πομπός

της γλυκιάς πέτρας
η κρεμασμένη του άστρου
η ματωμένη των ανθρώπων
τι να σου στείλω;

ένα δάκρυ

μια χούφτα ελελίσφακο

απ` του κατακαλόκαιρου τα μέρη
ή έναν επίδεσμο των πληγών;
μη μου πικραίνεσαι
τα δάκρυα τα δικά μας

πάντα είχαν γεύση  Ανθρώπου..."