Απ` τους γκρεμούς των παρειών
κατεδαφίζονται τα
αρχαία νερά
Μαρίες Μαρίες στις ρίζες των σταυρών
είναι τρύπιο το διχτυάκι του καημού
στα περάσματα των σκέψεων γλιστράνε
τετράγωνα λημμάτων
και γελούν εις βάρος μας
το άδειο μεσημέρι το βλαβερό απόγεμα
ρώτα το τραπέζι που εκθέτει
μπουκιές ψωμί πικρό νερό
τους τοίχους άβαφοι με τις σειρές των αφισών
σχισμένες να κρέμεται ατημέλητα το μέλλον
τι ωριμάζει ερήμην
στην τόσην άγνοιά μας ο καιρός
λεπίδα
αναγραμματισμένη ελπίδα της επόμενης μέρας