«…σου αφήνω
απάνω στης νύχτας το τραπέζι
φλούδα πορτοκάλι
και ζάχαρη αγορασμένη
απ` τα παζάρια του ήλιου
άναψε εσύ των δακτύλων τη φωτιά
με της πηγής σου το νερό
να φτιάξεις ένα κομμάτι αύριο
δίχως τη γεύση του χιονιού
τέτοια λόγια αυτοκόλλησα
απέναντι
στ` ανθοπωλείο τοίχο των βραδιών μου
και ακούω τα τρένα
να σφυρίζουν σπασμένες χειραψίες
βρέχει πάλι
ανίκανες βροχές
αποτυχίες
που κανένα μυστικό των θεών
δεν μπόρεσαν να κατεβάσουν ως εδώ
στο περιθώριο
να φυτρώσει απ` την αρχή η ζωή μας…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου