τα πουλιά τα κοίμησης

"...με κοιτάς και με δείχνεις

φυσίγγιο ναι με εκπυρσοκροτεί ο αριστερός σου δείχτης
κι απογειώνονται τα πουλιά τα κοίμησης

ναι ήταν
κι έτσι να `ναι
όπως προείπε η άνοιξη
έναντί σου με τον κόκκινο φόβο
ξεγραμμένος στη σύγκρουση

πέρασε ο καιρός
κι υποχώρησα

τις σαβάνες των θεριών ξαναβρίσκοντάς σε
με τ` αντίστροφα βήματα

κι οι έλικες της μαργαρίτας
τρύπια αερόστατα
σαν όπως σε ώριμη στιγμή για να δοθείς
πτώση στη θλίψη

με τον ήχο ενός δακρύου 
σχολάν της ζωής οι κήποι

και φεύγουν μακριά

σε καμιάν εποχή..."