Als ich fortging war die Straße steil,
kehr wieder um.
Nimm an ihrem Kummer teil,
mach sie heil.
Als ich fortging war der Asphalt heiß,
kehr wieder um.
Red ihr aus um jeden Preis,
was sie weiß.
Nichts ist unendlich, so sieh das doch ein.
Ich weiß du willst unendlich sein,
schwach und klein.
Feuer brennt nieder, wenns keiner mehr nährt.
Kenn ja selber, was dir heut widerfährt.
Als ich fortging war'n die Arme leer,
kehr wieder um.
Mach's ihr leichter einmal mehr,
nicht so schwer.
Als ich fortging kam ein Wind so schwach,
warf mich nicht um.
Unter ihrem Tränendach
war ich schwach.
Nichts ist unendlich, so sieh das doch ein.
Ich weiß du willst unendlich sein
schwach und klein.
Nichts ist von Dauer, was keiner recht will.
Auch die Trauer wird dann sein,
schwach und klein.
Καθώς έφευγα ο δρόμος ήταν απότομος
γύρισε πάλι πίσω
μοιράσου τη λύπη της
σώσε την
Καθώς έφευγα η άσφαλτος ήταν ζεστή
γύρισε πάλι πίσω
πες της με κάθε κόστος
αυτό που ξέρει
τίποτα δεν είναι αιώνιο
οπότε καταλάβέ το
ξέρω ότι θέλεις να είσαι αιώνια
αδύναμο και μικρό
η φωτιά σβήνει
όταν κανείς δεν την ταΐζει πια
κι εσύ ξέρεις τι σου συμβαίνει
σήμερα
Όταν την άφησα η αγκαλιά μου μου άδειασε
γύρνα πάλι πίσω
κάντο γι΄αυτήν
για άλλη μια φορά
κάνε το πιο εύκολο
κι όχι τόσο δύσκολο
καθώς έφευγα ήρθε
ένας άνεμος τόσο απαλός
που δεν με χτύπησε
κάτω από τη στέγη των δακρύων της
ήμουν τόσο αδύναμος
τίποτα δεν είναι αιώνιο
καταλάβετε το
ξέρω ότι θέλεις να είσαι αιώνια
αδύναμο και μικρό
μα τίποτα απ΄ό,τι θέλουμε πραγματικά
δεν διαρκεί
θα
υπάρχει πολλή θλίψη από δω και πέρα
αδύναμο και μικρό
...
Απόδοση στα νεοελληνικά: Σωκράτης Ξένος