«Κάδρο παλαιάς φωτογραφίας»
Πού πάει
πού πάει το δέντρο το ψηλό
στο βάθος
και με τα τόσα του κλαδιά
που
σίγουρα θα πιάνουν ουρανό...
Πουθενά πουθενά
παιδί του δυόσμου ανήσυχο
παιδί του άλλου κόσμου
έλα
θα ποδηλατήσουμε μαζί
στα χρόνια πίσω
ανάμεσα στα τρένα
με τη σκόνη
με τα σφυρίγματα των ατμών
τα φουίτ της ρόδας
μες στις τραβέρσες
των γραμμών
θυμάσαι
που πέφταμε
απάνω στα μελίσσια
των βασάνων
και γελούσαμε αληθινά
θυμάσαι
που ισορροπούσαμε…
Σταμάτα
σταμάτα να χαρείς
δε θέλω να θυμάμαι
κοιτάω τη ράμπα στο σταθμό
ανάμεσα στους ξεχασμένους επιβάτες
ψάχνω καλά
κι η μάνα μου με τη βαλίτσα της
δεν είναι εκεί
για να με περιμένει
έμπηξα στο κάδρο μια φωνή
κανείς δε μ΄ άκουσε
κανείς τους να γυρίσει να με δει...
Κανείς πια
Κανείς παιδί μου ώχρα
κλαμένο μου παιδί
S.X
στον Β.Λ