Socrates Xenos

γράμμα απόσπασμα...

"...και σου αφήνω

απάνω στης νύχτας το κοινό τραπέζι

φλούδες πορτοκαλιού και ζάχαρη

αγορασμένη απ` τα παζάρια του ήλιου

άναψε εσύ

των δακτύλων τη φωτιά

και με της αίθριας ψυχής σου τον καιρό

να φτιάξεις ένα κομμάτι αύριο

δίχως τη γεύση του χιονιού..."

τέτοια λόγια αυτοκόλλησα

απέναντι

στ΄ανθοπωλείο τοίχο των βραδιών μου

και ακούω τα τρένα ακόμα

να σφυρίζουν

σπασμένες χειραψίες

και δε βρέχει

μήτε ανίκανες βροχές αποτυχίες

που κανένα μυστικό των θεών

δεν μπόρεσαν να κατεβάσουν ως εδώ

στο περιθώριο

να φυτρώσει

απ` την αρχή η ζωή μας

S.X

 

«Κάδρο παλαιάς φωτογραφίας» 

 

Πού πάει

πού πάει το δέντρο το ψηλό

στο βάθος

πού ανεβαίνει

και με τα τόσα του κλαδιά

που

σίγουρα θα πιάνουν ουρανό...

Πουθενά πουθενά

παιδί του δυόσμου ανήσυχο

παιδί του άλλου κόσμου

έλα

θα ποδηλατήσουμε μαζί

στα χρόνια πίσω

ανάμεσα στα τρένα

με τη σκόνη

με τα σφυρίγματα των ατμών

τα φουίτ της ρόδας

μες στις τραβέρσες

των γραμμών

θυμάσαι

που πέφταμε

απάνω στα μελίσσια

των βασάνων

και γελούσαμε αληθινά

θυμάσαι

που ισορροπούσαμε…

Σταμάτα

σταμάτα να χαρείς

δε θέλω να θυμάμαι

κοιτάω τη ράμπα στο σταθμό

ανάμεσα στους ξεχασμένους επιβάτες

ψάχνω καλά

κι η μάνα μου με τη βαλίτσα της

δεν είναι εκεί

για να με περιμένει

έμπηξα στο κάδρο μια φωνή

κανείς δε μ΄ άκουσε

κανείς τους να γυρίσει να με δει...

Κανείς πια

Κανείς παιδί μου ώχρα

κλαμένο μου παιδί

S.X

στον Β.Λ