Είχαμε μιλήσει για ελευθερία εμείς οι δυο
και παραδίπλα φίλοι αγαπημένοι σε στάση ακοής
ή και μη
εικοσιοχτώ του αγίου Γνωριμίωνος
και από τα αριστερά των πεποιθήσεων λευκό κρασί
τα λόγια οι Μικρασίες κι ο Βαμβακάρης
εκείνα τα φωτάκια μόνο του αλογόνου ταβανιού
μου έσβηναν σε ποσοστό αίσθηση παραδείσου
που ΄χε καιρό μια νταμάρι φωνή
να με εκστρατεύσει σε καινούργιες λέξεις
θαρρούσα ως τώρα το οπλοστάσιό μου πλήρες
ψέματα
ποτέ δεν τελειώνει το μύριο
…